گیاه پالایی ، یک تکنیک با صرفه اقتصادی ، زیست محیطی و علمی است که برای کشورهای در حال توسعه مناسب است و تجارت با ارزشی به حساب می آید . متاسفانه علی رغم این پتانسیل ، هنوز در برخی از کشورها مانند کشور ما به عنوان یک فناوری استفاده تجاری ندارد . گیاه پالایی با استفاده از مهندسی گیاهان سبز شامل گونه های علفی و چوبی برای برداشت مواد آلاینده از آب و خاک یا کاهش خطرات آلاینده های محیط زیست نظیر فلزات سنگین ، عناصر کمیاب ، ترکیبات آلی و مواد رادیواکتیو به کار برده می شود .مهم ترین ترکیبات معدنی آلاینده ، فلزات سنگین بوده و میکروارگانیسم های خاک قادر به تجزیه آلاینده های آلی هستند ، اما برای تجزیه میکروبی فلزات نیاز به آلی شدن با تغییرات فلزی آنها وجود دارد که امروزه از گیاهان برای این بخش استفاده می شود .

در فناوری استفاده از گیاهان با عنوان گیاه پالایی ، از گیاهان سبز و ارتباط آنها با میکروارگانیسم های خاک برای کاهش آلودگی خاک و آب های زیر زمینی استفاده می شود. این فناوری می تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده خاک یعنی معدنی و آلی به کار رود. 

بررسی ها نشان می دهد کاربرد تکنیک های فیزیکوشیمیایی ، سبب از میان رفتن میکروارگانیسم های مفید خاک مانند تثبیت کننده های نیتروژن میکروریزا می شود که در نتیجه فعالیت های بیولوژیکی خاک را ضعیف می کند و در مقایسه با تکنیک گیاه پالایی ، بسیار هزینه بر است.

   در روش ریزوفیلتراسیون ، از گیاهان خاکی و آبی استفاده می شود که آلاینده های منابع آبی آلوده با غلظت کمتر در ریشه هایشان تغلیظ یا رسوب می کنند که این روش بخصوص برای فاضلاب های صنعتی ، رواناب کشاورزی و یا فاضلاب معادن اسیدی کاربرد دارد و برای فلزاتی مانند سرب ، کادمیم ، مس ، نیکل ، روی و کرم مناسب است . گیاهانی مانند خردل هندی ، آفتابگردان ، تنباکو ، چاودار و ذرت دارای این توانایی هستند . آنها دارای قدرت جذب سرب از فاضلاب هستند که در این میان ، آفتابگردان بیشترین قدرت و توانایی را دارد .

   در روش دیگری با استفاده از قدرت ریشه ، تحرک و قابلیت دسترسی آلاینده ها در خاک محدود می شود .در روش دیگری با استفاده از قدرت ریشه ، تحرک و قابلیت دسترسی آلاینده ها در خاک محدود می شود . این روش معمولاً برای کاهش آلودگی در خاک ، رسوب و لجن استفاده می شود و از طریق جذب ، رسوب ، کمپلکس و یا کاهش ظرفیت انجام می پذیرد .

   در روش تبخیر گیاهی ، گیاهان ، آلاینده ها را از خاک جذب و سپس به بخار تبدیل کرده و با عمل تعرق به اتمسفر انتقال می دهند . این روش در درختان در حال رشد برای جذب آلاینده های آلی و معدنی کاربرد دارد .

   در روش دیگری که به نام کاهش گیاهی معروف است ، گیاه با متابولیسم خود از طریق انتقال ، تجزیه، تثبیت و تصعید ترکیبات آلاینده به برطرف کردن آلودگی از خاک و آب های زیر زمینی کمک می کند . در این روش ، ترکیبات آلی به مولکول های ساده تر شکسته شده که می تواند به درون بافت گیاه وارد شود . بررسی ها نشان داده است گیاهان دارای آنزیم هایی هستند که می توانند پسماند حاصل از حلال های کربنات مانند تری کلرو اتیلن و حشره کش های دیگر را تجزیه کند .